14 Januari 2020 werd ons leven nog een stukje mooier met de komst van Matteo - ons zoontje en broertje!
Bijna 9 jaar had Emma moeten wachten om grote zus te worden, en vooral de laatste jaren vroeg ze meermaals wanneer er een baby in mama's buik zou zitten met een sterk hartje.
28 juni 2019 konden we haar dan eindelijk vertellen dat er een baby in mama's buik zat met een mooi kloppend hartje. Haar reactie was zo hartveroverend <3
En nu.. Nu is die kleine kerel al gewoon 1!
Ik ben ingeleid, eigenlijk was ik uitgerekend voor 2 februari - 2-2-20 :-) Maar ik had zwangerschap diabetes.. volledig hormonaal want overdag door aanpassing van voeding bleef mijn suikerwaarde heel goed maar 's ochtends vroeg was hij veel te hoog dus spoot ik insuline 's avonds. Kleine moeite! Maar met diabetes is het risico op een grote baby veel groter en zo is er dus besloten mij in te leiden met 37 weken en 2 dagen zwangerschap.
De avond er voor 13 januari, zat mijn mama gezellig bij ons op de zetel en ineens "auw!" en even later weer.. "auw!" Weeën? Nee?! Ik heb Daniel maar gewoon 'naar bed gestuurd' de volgende ochtend moesten we om 7u in het ziekenhuis zijn. Maar om 1 uur 's nachts heb ik hem dan toch maar uit zijn bed geplukt en zo waren we 5 uur eerder dan afgesproken in het ziekenhuis met idd.. weeën. Maar ze zette niet door! Tegen de ochtend was de ontsluiting nog hetzelfde en zijn ze me een beetje gaan helpen. Om 12 kreeg ik wee opwekkers.. En een paar uur later kwam ik in een weeën storm terecht waar mijn epidurale niet tegen opgewassen was! Achteraf bleek hij niet voldoende te verdoven en wouden ze opnieuw prikken maar het was te laat! Ik kijk er op terug als een prachtige ervaring! Hij is wel wat geholpen met de kiwi en de hechtingen waren killing! Maar eeh! Roze, of blauwe.., wolk eh!
Een dag later heeft Emma dan ook kennis mogen maken. Ze was duidelijk trots maar ook overdonderd. Eigenlijk vond ze het allemaal wel spannend.
Thuis, terwijl mama en papa in het ziekenhuis waren, genoot ze van alle aandacht van oma.
Matteo had een iets moeilijkere start omdat hij geen slik reflex had wou, of kon, hij niet drinken en moesten ze hem helpen. Daardoor viel hij redelijk wat af en we mochten pas naar huis als hij uit zijn eigen iets zou drinken en wat aan zou komen. Vrijdag dronk hij en was hij 10 gram aangekomen dus.. Hop naar huis en ons gezinsleven van 4 kon beginnen! Tijd om aan elkaar te wennen.
En nu.. Hij is 1 jaar, Emma geniet er van dat hij nu wat ouder (lees; wilder en minder breekbaar) is en geniet van heerlijk wild met hem te doen! Rollen, 'tikkertje' en kussengevechten zijn hier dagelijkse kost! Het is zooooo genieten!
Het eerste jaar is Matteo thuis geweest bij mij, en heb ik geprobeerd meerdere ballen in de lucht te houden. Maar zowel voor hem, als voor mezelf hebben we besloten om hem toch maar in te schrijven voor opvang. En hij heeft een plaatsje! En dat nog wel bij een onthaalmoeder bij ons in de straat. Zo blij! Het gaat enorm goed zijn voor hem om contact te hebben met meerdere kindjes en voor mij eerlijk gezegd ook want.. phoe! Het is niet simpel hoor! Vooral de laatste weken, doordat hij nog maar 1 dutje deed en elke wakkere minuut aandacht wil van mama als ze thuis is, vond ik het enorm moeilijk om mijn werk, mijn blog en de zorg voor het gezin en huishouden te combineren.
Dus.. Matteo mag af en toe naar de opvang en deze mama? Die gaat knallen! Maar eerst waarschijnlijk wat slaap inhalen en profiteren van de rust hahaha
Sorry, deze blog was bijna meer een 'lief dagboek.. ' verhaal maar ik was het mezelf en jullie verplicht om weer wat te schrijven!
Tot snel!!
Lieve groetjes,
Kimberly
Reactie plaatsen
Reacties